Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•վա•գիր

Ստուգաբանություն

անձնական, ընտանեկան նամակ ◆ Գրաճանաչ ենք անում․․․ որ մի բարովագիր յա մուրհակ գրեն։ (Մուրացան) ◆ Էն սև քիթ-մռութ ծի մեկ տիր էլ բարևագիրըմ չգրեց։ ԱՏՍ
բարև (բնստ․)

նամակ, ողջույնագիր (անձնական, ընտանեկան նամակագրություն), որտեղ բարևներ է հիշվում բարեկամներին և ծանոթներին
(հզվդ․) բարև ◆ Քնքուշ հովը վարդերի ականջներին կուսական շնչով բարևագրեր էր շշնջում։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։