Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բացաբարձութիւն

վանկեր՝ բա•ցա•բար•ձութ•յուն

Ստուգաբանություն

վերացնելը, հեռացնելը, բացառելը (հնց․)
(քրկն․) (հնց․) երկրորդական նախադասության մի տեսակ, որը ցույց է տալիս որոշ հաշվի չառնված հանգամանքներ ◆ Բացաբարձության խոսքեր են կազմվում առանց որ շաղկապով, որ ցույց է տալիս մի հարակից հետևանքի կամ հանգամանքի չլինելը։ Մանուկ Աբեղյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։