Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰɑsɑkɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բացասականութիւն

վանկեր՝ բա•ցա•սա•կա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

լատ․ negatio` «ժխտում»

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) (բժշկ․) հոգեկան խանգարման ախտանիշ, որի ժամանակ հվանդը անիմաստ դիմանադրում է արտաքին ազդեցություններին, հրաժարվում է ցանկացած խնդրանքը կատարելուց (պասիվ նեգատիվիզմ) կամ անում լրիվ հակառակը (ակտիվ ներգատիվիզմ)
  2. բացասական, մերժողական լինելը ◆ Հեգելը խորապես իրավացի էր, երբ «ներքին բացասականությունը» անվանում էր զարգացման շարժիչ ուժ։
  3. բացասական, աննպաստ լինելը

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ժխտելիություն, նեգատիվիզմ
  2. ժխտականություն, ժխտողականություն, մերժողականություն
  3. աննպաստություն, անբարենպաստություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։