բացարձակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰɑɾˈd͡zɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•ցար•ձակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ինքնըստինքյան, անկախ, որևէ հարաբերությունից, կապից, կախումից դուրս ◆ բացարձակ աճ
- չսահմանափակված, անսահմանափակ ◆ բացարձակ իշխանություն, իրավունք
- լրիվ, լիակատար, կատարյալ ◆ Վրեժ լուծելու փոխարեն՝ արժանացավ բացարձակ արհամարհանքի։ (Շիրվանզադե) ◆ [Բարսեղը] սթափվեց ասես շուրջը հաստատված բացարձակ լռությունից։ (Անահիտ Սահինյան)
- բացահայտ, հայտնի, պարզորոշ, առանց թաքցնելու ◆ [Անտոնինա Իվանովնան] հայտնում էր բարեկամուհուն բացարձակ, թե սաստիկ զղջում է Կովկաս գալու համար։ (Շիրվանզադե)
- անառարկելի, անվիճելի, ակներև ◆ բացարձակ սխալ
- ազատ, անխափան (հնց․)
- պարզ, շիտակ, բաց, անկեղծ ◆ Վարդանը խիստ բացարձակ սիրտ ուներ։ (Րաֆֆի)
- հայտնապես, բացահայտ կերպով ◆ բացարձակ անպատվել
Հոմանիշներ խմբագրել
- ակնհայտ, ակնհայտնի, ակնբախ, բացահայտ, բացորոշ, հայտնապես, բացադիմի (հզվդ․), աշկարա (խսկց․)
- անսահմանափակ, միահեծան
- անհարաբերական
- կատարյալ, լիակատար
- աբսյոլուտ (փիլ.)
Արտահայտություններ խմբագրել
- (ֆիզ․) բացարձակ գրո - հնարավոր նվազագույն ջերմություն (-273, 16C)
- (փիլ․) բացարձակ ճշմարտություն - իրական աշխարհի առարկաների ու երևույթների սպառիչ ու բացարձակապես ճշգրիտ իմացությունը, որ գոյանում է հարաբերական ճշմարտությունների գումարից (Լենին)
- բացարձակ մեծամասնություն - ներկա գտնվողների, քվեարկողների այն քանակությունը, որը կազմում է ամբողջի կեսից շատ ավելին, ճնշող մեծամասնությունը
- (մաթ․) բացարձակ մեծություն - առանց բացասական կամ դրական նշանի թիվ կամ քանակ
- (քղք․) բացարձակ միապեություն - անսահմանափակ միապետություն, ինքնակալություն
- (սպորտ․) բացարձակ չեմպիոն - սպորտի որևէ ձևի մրցումների տարբեր կարգերում ամենաբարձր նշերն ստացած մարզիկ
- բացարձակ ջերմաստիճան - տվյալ ջերմաստիճանին 273C ավելացնելով ստացված աստիճանը
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։