բեչարա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [bɛt͡ʃʰɑˈɾɑ]
բեչարա 1 խմբագրել
վանկեր՝ բե•չա•րա
- Արարատյան, Բաղեշ, Թբիլիսի, Կարին՝ անճարակ, խեղճ, թշվառ ◆ Իմ Ասած մարդը բեչարա հունոն է։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Կուզես՝ քարեն գլորվիմ, թաք մի թողնի բեչարա: (Շերամ)
Արտահայտություններ խմբագրել
բեչարա 2 խմբագրել
- Շատախ, Վան՝ գերաններից կազմված լաստ, լաստանավ ◆ Կապեմ բեչարեն, երթամ խետ ինոր,էն իմ դարդ գինա, ես գինամ ինոր։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- Պապեն՝ շատ հասարակ ու թեթև գութան
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։