բերանը բռնել

բերանը բռնել 1

1. չթողնել, որ խոսի, բերանը փակել ◆ Ինչ ասըմ էր, բերանը բռնում էր։ Ամատ ◆ Պահպանել այն բարեկամությունները որոնք իր կռնակը շոյելով՝ իր բերանը բռնելու կը նկրտին։ (Գրիգոր Զոհրապ)
2. արգելել խոսել (առավ․ հարց) ◆ - Կնիկ, թող չես տար որ քիչ մ ա՝լ ես խոսիմ։ ◆ -Տեր ողորմյա, բերանդ ո՞վ բռնած է։ Հակոբ Պարոնյան
3. խոսքը զսպել, բերանը փակել ◆ Է ֆտիկ [Է ֆդիկ] հանըմ կարող չէր բերանը բռնել, խել մը [«բավական»] բաներ ուզեց հասկանալ։

 Արփ  ◆ «Որ  զիս տունը չգիտե, ալ ով պիտի բերանը բռնե»։  Համ 

1. բերանը չբռնել ներքուստ չկամենալ մի բան ասել, խոսել ◆ - Ինչ ասես, անում էր։ Բերանդ չի բռնում, որ ասես։ (Նաիրի Զարյան) ◆ -Պա՜րզ խոսիր, Առաքե՜լ ամի․․․ ◆ -Բա բերանս բռնո՞ւմ է, որ պարզ խոսեմ։

բերանը բռնել 2

1. սրտով մի բան ուզել ◆ Ինչ որ ուր բերան բռնի, ուզածը կիտամ ինոր։ ◆ Բերանդ ինչ ա բռնում, ասա տամ։ Ամատ

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։