Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բեր•քով 

Արարատյան, Մուշ՝

  1. շատ բերք տվող ◆ Մեր հողերն էլ են բերքով, ծառերն էլ։
  2. բազմածին, բազմազավակ (կին) ◆ Սաբեթը բերքով հարս ա։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։