բեքարա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բե•քա•րա
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ անգործ, պարապ (մարդ)
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ անպետք ◆ Էս թագավորը․․․ ունենում ա ալեի-մալեի մի տղա՝ էն էլ մի բեքարա, անպետք տղա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Վան՝ ամուրի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։