բիաբուռ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բի•ա•բուռ
- Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Ղարաբաղ՝ անամոթ, անպատկառ ◆ Տո, բիաբուռ անամոթ, գետին չմտա՞ր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Վեց հազար մանեթ կտան, հղե կքցին, թյաք բիաբուռ չտեսնան։ (Տմբլաչի Խաչան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- բիաբուռ անել - ամոթանք տալ, անպատվել, խայտառակել ◆ Ինձ ընչի՞ ես բիաբուռ անում էսքանխալխի միջին։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ես անոր անքան բիաբուռ էրի, օր ան հերիք է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- բիաբոռ դառնալ՝ ըլնել - խայտառակ լինել, խայտառակվել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։