Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բի•բե•ռուգ 

Համշեն՝

  1. վայրի կոտեմ ◆ Բիբեռուգը այլընուն գըլլի։ (Ձեռագիր)
  2. մոլախոտ ◆ Այգին բիբեռուգ շատ գար։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։