բիբիլ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բի•բիլ 

բիբիլ 1

1. Համշեն՝ ականջի բլթակ ◆ Օնգուջին բիբիլը ծագեցին։ (Ձեռագիր)

բիբիլ 2

1. Համշեն՝ բիբ ◆ Աչքին բիբիլը հոնեցին։ (Ձեռագիր)

բիբիլ 3

Գանձակ, Ղարաբաղ՝

1. սուրբ համարած կլորիկ քար, որ մահմեդականները նամազ անելիս դնում են առջևները
2. միայնակ ցից քար

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։