բիթուն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [biˈtʰun]
վանկեր՝ բի•թուն
- Ղարաբաղ, Համշեն, Մուշ՝ բոլոր(ը), ամբողջ(ը) ◆ Էնոնք բիթուն թևավոր են, կը թռնին ինոնց երկիր։ Ահ ◆ Սախան քյաղի մեկիկ փնջիկ, քոլիզ պյուլոր բիթուն շարի։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։