Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բիճ

բիճ1

Փոխառություն՝ թուրքերեն pič (> biči):

Ղարաբաղ, Մեղրի՝ ապօրինի զավակ, պոռնկորդի ◆ Տղաքը բիճ, բիճ պոռացեր էին։ «Երևանյան օրեր» ◆ Ինձի բիճ ըսավ, բիճը ինքն է, օր մարը տասը էրիկ է ունեցե։ (Ձեռագիր)
չպատվաստված, վայրի ծառ
բույսի կողմնային, ոչ պիտանի ոստ, արմատից՝ ցողունից դուրս եկող մանր շիվ ◆ Բճերը էտել ա պետք։
Թբիլիսի՝ (հնց․) փոքրահասակ տղա, սպասավոր ◆ Ձեր տներում հայերից դուք չպահեք քոծ ու բիջ։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) գործածվում է որպես հայհոյական-անարգական բառ
(փխբ․) խորամանկ, շատ ճարպիկ ◆ Գևոն բիճ տղա ա։ (Ձեռագիր) ◆ Այ թե բիճն է։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bastard գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ незаконнорожденный (ru) ‎(nezakonnoroždennyj), пасынок (ru) ‎(pasynok), побег (ru) ‎(pobeg) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Մալաթիա՝ եղունգների տակ առաջացած հիվանդություն, երբ եղունգը պատռվում է և խիստ ցավ է պատճառում

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։