բինա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [biˈnɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բի•նա
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- Ղարաբաղ՝ ամառանոցներում՝ յայլաղներում ամառային բնակավայր ◆ Թնդում է զվարթ աղմուկը բինի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բոշի տղամարդը բինումը նստած՝ գործում է մինչև երեկո մաղ ու խախալ, սալա ու հառաթափա։ (Պերճ Պռոշյան)
- բույն, որջ ◆ Գող-ավազակի բինեն էստի է։ (Գարեգին Սևունց)
- Թբիլիսի՝ (հնց․) բնակվելու տեղ, բնակատեղ, տուն, տեղ ◆ Իմ բինեմեն ավարա էլա։ (Գարեգին Սևունց)
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ շենքի հիմքը, հիմք ◆ Տեսնում ա՝ էս ա մին քոռ օշափ կաղնալ ա բինան։ ՀժՀք
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ (փխբ․) ծագումը, տոհմը ◆ Ազգին բինան խարաբ ա։
- յայլաղներում, տվյալ համայնքի զբաղեցրած վայրը
- վրան
- (հվքկն․) վրանների խումբ, վրաններ
- (գվռ․) խաղերի մեջ, հակառակ կողմի հարձակումից ազատ տեղ, բերդ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- բինա բռնել -
- բնակալել, բնակություն հաստատել ◆ Հեռու գեղերից էկել, քաղաքումը բինա են բռնել։
- որևէ բանի հիմք հանդիսանալ ◆ Հառամ փուղը բինա չի բռնի։
- բինա դնել - տեղավորվել, հիմնավորվել ◆ Օրթաճալու բողազումը գնացին ու բինա դրին մեր ղասաբնիրը։ (Գարեգին Սևունց)
- բինա ընկնել - հիմնադրվել, հիմնավորվել ◆ Ինչ Երևանը բինա էր ընկել, կարելի ա էդ օրը, էդ տեսարանը չէր տեսել։ (Խաչատուր Աբովյան)
- բինա գցել - մի տեղ հաստատվել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։