բիրդան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բիր•դան
- Արարատյան, Հավարիկ, Մեղրի, Վան, Ուրմիա՝ հանկարծ, մեկեն, անսպասելի ◆ Մեկ օր էլ հարևան տանն խաղալիս՝ գտավմեկ ձու նա բիրդան: (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թաքավորին տղան տեսնում ա, բիրդան պերանին շաքարը ըղուվանում ա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- բիրդան աղա - առանց սեփական վաստակի՝ առանց արժանիքի միանգամից հարստացած՝ բարձր պաշտոն գրաված
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։