բլուճ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [blut͡ʃ]
վանկեր՝ բ(ը)•լուճ
- Շատախ՝ բութ, ոչ սուր ◆ Նրա դանակ բլաուճ ի, չը զինի։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։