բնակռվել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բ(ը)•նա•կ(ը)ռ•վել
- Արարատյան, Երզնկա, Խարբերդ, Կարին, Մուշ, Վան՝ բնակություն հաստատել, իբրև բնակիչ հիմնավորվել, բնակալել ◆ Քեռի Թորոս էտեխ բնակռավ: ՍԾ ◆ Իրանք մենծ-մենծ անվերի մաղարեքի մեջ կը բնակռին: (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Կարճ ժամանակով էր եկել, բայց կամաց-կամաց ընտելացավ և բնակռվեցավ:
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։