Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բոն•ցից 

Վան՝

  1. կտավագործի մոտ ամրացված ցից, որից ջուլհակը կապում է հորապարանը
  2. սայլի առեղների վրա մեխվող ցցերից յուրաքանչյուրը

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։