Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բոն•ցից 

Վան՝

  1. կտավագործի մոտ ամրացված ցից, որից ջուլհակը կապում է հորապարանը
  2. սայլի առեղների վրա մեխվող ցցերից յուրաքանչյուրը

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։