բուբուլ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բու•բուլ 

բուբուլ 1

1. առնետ

բուբուլ 2

Ղարաբաղ՝

1. չհասած մանր դդում
2. (փխբ․) կարճահասակ ◆ Բուբուլ մարդ։

բուբուլ 3

1. Կարին՝ խանձարուր, բարուրաշոր
2. Կարին՝ (մանկ․) գուլպա

բուբուլ 4

1. տե՛ս փուփուլ¹
2. Սեբաստիա՝ սագի մեջքի մեկ փետրարմատի վրայի աղվամազային փունջը
3. Համշեն՝ (փխբ․) շատ փոքր ◆ անու դըղըն ալ բուբուլ մըն էր։ (Ձեռագիր)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։