բուսծուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բուս•ծուն
- Սեբաստիա՝ ինքնաբույս (խոտ, տունկ)
- բնածին ◆ Խելք կա՝ բուսծուն է, խելք կա՝ հուսծուն։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։