ծեծել֊քրքրել ◆ ֊Խո չե՞ս ուզում էս սհաթին բուրդդ գզեմ։ Ն-Դ ◆ Պապան վեր փռնեց ՝ պյուրթը կիզիլու վա։ ◆ ֊Ճե՛տ ախպեր, վաղ լե աղվես զմեր բուրդ պտի տա գզել, արի՛ դառնանք մեր տեղ։ ◆ Էն աղվեսին / Դուրս հանեցին, / Բուրդ դրեցին / Ու գզեցին։ ԱթԽ ◆ Բուրդ դնում են, բամբակ գզում։ Արամ Ղանալանյան
քրքրել (փխբ․) ◆ Դուրս եկավ, փնտրեց ամուսնուն, որ բուրդը գզի, հանգստանա։ «Եր․» ◆ Հիմի չեք ուզում վուր մե մեկ նշնով ասիմ թե ովքիր ին էս կիսագազան մարթիքը, յա էս մարթակեր անասուննիրը։ ◆ Աբա գժվիլ իմ, ուզում իք բուրթս գզիլ տա՜։ Գաբրիել Սունդուկյան◆ Ի՛նչ շներ էին, զարհուրելի, մենակ պատահես, բուրդդ կհանեն։ Գրիգոր Բալասանյան◆ համեմատության համար՝ Ամա սրանք էլ խեղճ շարականի բուրդը շատ անգամ էնպես են գզում, որ Աստված հեռու տանի։ (Պերճ Պռոշյան)
