բռնարգելք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [brnɑɾˈɡɛlkʰ]
վանկեր՝ բ(ը)ռ•նար•գելք
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) Որևէ ապրանքի արտահանման, ներմուծման և տեղափոխման համար բռնի կերպով դրված արգելք։ ◆ Կխստացվի Ռուսաստան ներկրվող տավարի մսի մասնակի բռնարգելքը: Հայաստան (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։