Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɡɑbɾɔɑjin kɑrut͡sʰˈvɑt͡skʰ]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (երկրբ․) խորքային հիմքային ապարների հատիկային կառուցվածք, որը բնորոշվում է պլագիոկլազի և գունավոր միներալների իզոմետրական ձևերով, որոնք ունեն ինքնաձևության (իդիոմորֆության) թույլ և մոտավորապես միանման աստիճան


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։