Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɡɑzɑˈzɛl]Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գա•զա•զել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Կրկնավոր կազմություն, ծագումն անհայտ է։

Բայ

  1. Արարատյան, Կարին՝ սաստիկ զայրանալ, կատաղել, բարկանալ ◆ Շահը հենց այդ պատճառով էլ գազազում էր նրանց դեմ, դիմում դաժանությունների (Գարեգին Սևունց) ◆ Զինվորները նիզակով կամ սվինով վիրավորում էին գազաններին—սրանք դրանից ավելի էին գազազում: Ստեփան Զորյան ◆ Ներսոնը գազազել ա, էլ աջ ու ձախ չի հարցնում, սաղ տունը իրար գլխով ա տալի։
  2. (փխբ․) վրդովվել, հուզվել
  3. (փխբ․) մոլեգնել, փոթորկվել ◆ Նրանց ոտքերում՝ գազազած գալի՝ Գալարվում է գիժ Դև-Բեդը մոլի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սառնամանիքը ճայթում ու գազազում է դուրսը։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. բարկանալ, զայրանալ
  2. տե՛ս կատաղել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել