գալարուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɑlɑˈɾun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գա•լա•րուն
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ գալար, վերջածանց՝ -ուն:
Ածական
- գալարվելու հատկություն ունեցող ◆ Այնտեղ, վո՜հ այնտեղ, զերթ օձ գալարուն կանաչ դաշտերով սահում է Քասախ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- շատ գալարված՝ գալարվող
- ոլորուն, ոլորապտույտ, ոլոր-մոլոր
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս գալարաձև
- տե՛ս ոլորապտույտ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։