գաղտնիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɑʁtˈnikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ գաղտնիք
վանկեր՝ գաղտ•նիք
Գոյական
- այն, ինչ որ ուրիշներից ծածուկ է պահվում, չի հրապարակվում ◆ Ասա ռազմական ձեր բոլոր գաղտնիքները։ (Գեղամ Սարյան)
- ծածուկ՝ անծանոթ պատճառ՝ հանգամանք ◆ Ահա այս խոսակցությունից հետո էր, որ մայրն իմացավ որդու տխրության գաղտնիքը։ (Ղազարոս Աղայան)
- ծածուկ տեղեկություններ, գիտելիքներ և այլն
- այն, ինչ որ ուսումնասիրված՝ մեկնաբանված՝ բացահայտված է ◆ Սովետական մարդը համարձակորեն պարզում է տիեզերքի մեծագույն գաղտնիքները։ (Մամուլ)
- որևէ նպատակ հետապնդող մտադրություն՝ դիտավորություն, խորհուրդ, իմաստ ◆ Բայց տես, թե այդ ընծայաբերության մեջ ուրիշ ինչ գաղտնիք էր թաքնված։ (Մուրացան)
- որևէ բանի (արհեստի, մասնագիտության) ուրիշներին անհայտ, էական, նուրբ, հիմնական մանրամասնությունը ◆ Ամեն մի բան գիտցող հայր յուր որդուն էր սովորեցնում յուր գիտցածը, նրան էր հայտնում յուր արհեստի գաղտնիքը և այն էլ այն ժամանակ, երբ որ մեռնելիս էր լինում։ (Ղազարոս Աղայան)
- անցաբառ ◆ Ես հարցնում եմ բանալին։ Նա շշուկով պատասխանում է, այն ժամանակ հայտնում եմ օրվա գաղտնիքը և զինվորը ժպտում ու ցույց է տալիս ինձ ճանապարհը։ (Հրաչյա Քոչար)
Հոմանիշներ
խմբագրել- խորհուրդ (ուրիշներին անհայտ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- գաղտնիքը բանալ՝ պարզել - գաղտնիքը բացահայտել ◆ Պատերազմը նրա կողմից անխուսափելի է․ ուրեմն և բանակի գաղտնիքը քեզ բանալն անկարելի։ (Մուրացան)
- գաղտնիքը բացվել՝ պարզվել - գաղտնիքը բացահայտվել ◆ Սակայն մի քանի օր հետո այդ գաղտնիքը բացվեց ինքն իրեն։ Ստեփան Զորյան
- գաղտնիք պահել - գաղտնապահ լինել, իմացած գաղտնիքը ուրիշին չհաղորդել ◆ Ես չուզեցի ճշմարիտն ասեմ, գաղտնիք պահելը հաջողության սկիզբն է ու կեսը։ (Ավետիք Իսահակյան)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | գաղտնիք(ը) | գաղտնիքներ(ը) |
| Սեռ. | գաղտնիքի | գաղտնիքների |
| Տր. | գաղտնիքի(ն) | գաղտնիքների(ն) |
| Հայց. | գաղտնիք(ը) | գաղտնիքներ(ը) |
| Բաց. | գաղտնիքից | գաղտնիքներից |
| Գործ. | գաղտնիքով | գաղտնիքներով |
| Ներգ. | գաղտնիքում | գաղտնիքներում |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։