Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գաղ•տուկ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Մակբայ

  1. գաղտնաբար, ծածկաբար ◆ Ահռելի ձոր է։ Մի կտոր լուսին Նայում է գաղտուկ, թաքչում ամպերում։ Հովհաննես Թումանյան

Ածական

  1. (ժղ․) գաղտնի ◆ Դղյակի գաղտուկ նրբանցքով բարձրացա մեծ աշտարակի գլուխը։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել