գայլիկոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɑjliˈkɔn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գայ•լի•կոն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Նման է հունական բառի, բայց հունարենում այդպիսի բառ չկա։ Կասկածելի է բնիկ հնդեվրոպական ծագման վարկածը՝ * uel- «պտտել, ոլորել» արմատից. հմմտ. հին անգլերեն wealean, weol «գլոր(վ)ել», միջին վերին գերմաներեն walken «պտտվել» (<* uolg-):
Գոյական
- պտուտակավոր սուր ծայրով մետաղյա ծակիչ գործիք (բուրղու) ◆ Օգտագործվելու են... նոր տիպի հորատիչ գայլիկոններ, ցեմենտի հատուկ տեսակներ։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- շաղափ, բուրղու, գչիր
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | գայլիկոն(ը) | գայլիկոններ(ը) |
| Սեռ. | գայլիկոնի | գայլիկոնների |
| Տր. | գայլիկոնի(ն) | գայլիկոնների(ն) |
| Հայց. | գայլիկոն(ը) | գայլիկոններ(ը) |
| Բաց. | գայլիկոնից | գայլիկոններից |
| Գործ. | գայլիկոնով | գայլիկոններով |
| Ներգ. | գայլիկոնում | գայլիկոններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։