գայռ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡɑjr]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գայռ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպակա՝ * ursii- (* uerio-)` * (a)uer- «ջուր, անձրև, գետ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն var, vari «ջուր», ավեստերեն var- «անձրև», ալբաներեն hur-dhe «ջրափոս, ճահիճ», կիմրերեն gwer «ճրագու», լատիներեն urina «մեզ», հին իռլանդերեն vari «հեղուկ, ջուր»։

Գոյական

1. (գրք․) կեղտոտ, գարշահոտ ցեխ
2. կեղտ, աղբ, ապականություն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ցեխ
2. աղտեղություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
գայռուտ գայռալից գայռաթաթախ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։