գավառական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɑvɑrɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ գաւառական
վանկեր՝ գա•վա•ռա•կան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- գավառային, գավառին հատուկ
- տվյալ լեզվի բարբառներին ու խոսվածքներին հատուկ
- հետամնաց
- գավառցի
Հոմանիշներ
խմբագրել- գավառական, անզարգացած, անքաղաքակիրթ, անկուլտուրական, խավարամիտ, տգետ, գավառամիտ, գավառաբարո, գավառացի, հետամիտ, հետանկյալ, հետադիմական, հետամնաց, խավարամիտ, անառաջադեմ
Արտահայտություններ
խմբագրել- գավառական բառարան - տվյալ լեզվի բարբառների ու խոսվածքների բառերն անփոփող բառարան
- գավառական քաղաք
- գավառի գլխավոր քաղաքը՝ կենտրոնը (պատմ․)
- (հնց․) փոքրիկ հետամնաց քաղաք
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։