գարուն

Հայերեն

«գարուն» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Գարուն, ծաղկած ծառեր Շվեյցարիայում

Արտասանություն

ՄՀԱ: [gɑɹun]

• ՄՀԱ՝ [ɡɑˈɾun]

վանկեր՝ գա·րուն 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ (* uesr- > գեհար > գահար > գար)՝ համաբանությամբ ստացած -ուն վերջածանցը (հմմտ. աշուն). հմմտ. իրանական vasar, նոր պարսկերեն bahār, հունարեն εαρ, լատիներեն vēr, հին իռլանդերեն var «գարուն», լիտվերեն vāsarh, vasara «ամառ»։

Գոյական

1. տարվա չորս եղանականերից մեկը, մարտի 21-ից մինչև հունիսի 21-ը
2. բարեխառն, ախորժելի եղանակ (փխբ․)
3. առույգ, զվարթ հասակ, պատանեկություն, երիտասարդություն (բնստ․)
4. տարի (ժղ․)
5. պայծառ, երջանկավետ կյանք (քնստ.)

Ածական

գարնան պես պայծառ, գեղեցիկ, զվարթ (փխբ․)

Արտահայտություններ

1. գարուն բացվել
   1. գարուն գալ
   2. ուրախ, երջանիկ կյանք սկսվել
2. գարուն դառնալ - երիտասարդանալ
3. գարուն դուրս գալ - ձմեռն անց կացնել
4. գարուն դուրս բերել
   1. մինչև գարուն հասցնել
   2. մինև գարուն բավականացնել
5. գարուն հանել
   1. մինչև գարուն հասցնել
   2. մինև գարուն բավականացնել
6. գարուն (գարնան)հասակ, կյանք, տարիք - երիտասարդանալ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։