գելխեղդ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɡɛlˈχɛʁd]
վանկեր՝ գել•խեղդ
- Արարատյան, Կարին՝ Գայլի խեղդած
- Գայլ խեղտող (շուն) ◆ Էս մեր Շամըռին Թոլբլան անունով մի գելխեղդ շուն ուներ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գելխեղդ շան գլուխգոլու փորն ի։ (Գ․Շերենց)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։