Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գել•կապ

Ստուգաբանություն խմբագրել

տե՛ս գայլակապ
Սեբաստիա՝ աղոթք, համայակն խոսք, որով իբր կապում են գայլի բերանը, որպեսզի չկարողանա վնասել հանդում մնացած անասուններին կամ մարդկանց։ ◆ Սաքո ամին առավ մանածե թելը, մտքի մեջ գիլիկապի աղոթքն ասաց, թելը երեք տեղ հանգույց գցեց։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Սեբաստիա՝ որևէ պատճառով արգելակվելը, հեռանալ չկարողանալը

գելկապ լինել - գայլի բերանը աղոթքով իբր կապել, որ հոտին՝ անասուններին չմոտենա ◆ Գուլպի թելի վրա գելկապ կենեն, գելերու բերանը կկապեն, որ գիշերը դուս մնացած ղրսաղներուն չուտեն։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
գելկապ - տեղում մխված լինել, տեղից շարժվել չկարողանալ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։