Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ գե•ղա•վ(ը)•րա

Արարատյան, Կարին՝ ընդհանրապես, հենց այնպես ◆ Գարսևանը հենց ընենց, գեղավրա խոսում ա։
Սեբաստիա՝ արտուղի՝ խոտոր՝ կարճ ճանապարհ ◆ Շիտակե՞ն էկաք, թ՞ե գեղվրա: (Կարապետ Գաբիկյան)
Սեբաստիա՝ անուղղակի կերպով հասկացնելը՝ ասելը ◆ Քովը մարդ կար նե, գեղվրա մը ըսի։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Խարբերդ, Վան՝ Մշ. գյուղացու պես՝ նման, գյուղում ընդունված ձևով ◆ Թե որ կարնաս մեկ տիր Ստամբոլ կյալ, աղեկ կելնի, մերկ գեղվրա մարթ տիր տեղտ թե որ կվախենաս։ ԱՏՍ
Կարին՝ ոչ իրազեկ ◆ Գեղվրա խօսի կը։

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։