գետին ընկնել

Հայերեն դարձվածք

1. չկատարվել, ուրացվել ◆ —Նա էլ չի ուզիլ, որ իր քեռու խոսքը գետինն ընկնի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Բարև կու տա ու կը հավատա իր այն զորության, երբ իր խոսքը գետին չէր իյնալ։ Հակոբ Օշական

գետին ընկնել 2

1. վրիպել ◆ —Որսկան Փիրումն ինքը գլուխ որսկան էր ու նրա գնդակը իր օրումը գետին չէր ընկած։ Հովհաննես Թումանյան

գետին ընկնել 3

1. տապալվել, ձախորդության հանդիպել ◆ Առաջինն արթուն կաց, դու չընկնիս գետին, / Ընկար՝ շուտով կանգնիր, եղածն եղել է։ (Ջիվանի) ◆ Եվ․․․չպարտվեց, «գետին չընկավ» նրա սուրը։

գետին ընկնել 4

1. հաստատուն իրավ չլինել (առավելապես ժխտական) ◆ Գետին չիյնող խոսք է, սիրելիս, Աստված մարդս երկու եռեսեն չի խնդացներ։ (Թլկատինցի)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։