գետնագնա

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ɡɛtnɑɡˈnɑ]

վանկեր՝ գետ•նա•գ(ը)•նա 

1. Սեբաստիա՝ գեղձախտ, օձացավ
2. Արարատյան՝ գետնի վրա սողացող
3. (փխբ․) ստորաքարշ

Արտահայտություններ

1. գետնասող տալ -
   1. գետնի վրա սողալ
      1. ստորաքարշություն տալ ◆ Չ՞է որ ես գետնասող տալով նրա հոր ոտի հողը լիզեցի։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։