Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գե•րա•կա•տար

Ստուգաբանություն

բարձրագույն կատարելության հասած, ամենակատարյալ
բայական ժամանակ կամ կերպ, որ ցույց է տալիս մի անցյալ գործողությունից առաջ կատարված ուրիշ անցյալ գործողություն
(հնց․) հարակատար անցյալ և վաղակատար անցյալ ժամանակաձևերի հին անվանումը
տե՛ս գերադրական ժամանակ
(լեզվբ․) ոմանք այսպես են կոչելվաղակատար դերբայով և օժանդակ բայի անցյալի ձևերով կազմված բաղադրյալ ժամանակաձևը

Բաղադրյալ բառեր
գերակատարել գերակատարություն գերակատարում

Թարգմանություն

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։