գերիշխանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɛɾiʃχɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գե•րիշ•խա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- գերազանցություն ուժի՝ ազդեցության՝ իրավունքի մեջ, ղեկավարություն, գլխավորություն
- գերիշխող լինելը, գերիշխելը
- տվյալ տերության անկախության և ինքնուրույնության ներքին ու արտաքին գործերում
- տիրապետություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- գլխավորություն, գերակայություն
- հեգեմոնիա
- վեհապետություն, սուվերենիտետ
- տե՛ս տիրապետություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։