գիտելիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡitɛˈlikʰ]
վանկեր՝ գի•տե•լիք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մարդու՝ որևէ բնագավառի վերաբերյալ իմացածների, գիտեցածների ամբողջությունը, մարդու կողմից ընկալված և հիշողության մեջ պահված մտապատկերների, հասկացությունների և մտքերի համակարգ, որը դիտվում է նաև որպես իրականության մոդել ◆ քաղաքական գիտելիքներ
- այն, ինչ որ պետք է, անհրաժեշտ է իմանալ, ծանոթություն, տեղեկություն
Հոմանիշներ
խմբագրելտեղեկություն, ծանոթություն, գաղափար, գիտություն, մակացություն (հնց․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- գիտելիքները հարստացնել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։