գլգլալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡlɡlɑl]Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գլ(ը)լ•գ(ը)•լալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնաձայնական կրկնավոր կազմություն՝ ամենայն հավանականությամբ, հնդեվրոպական * ghel- «կանչել, ճչալ» բնաձայնական արմատից անկախ։
Բայ
- գլգլոց հանել՝ արձակել
- լալով առատորեն արտասուք թափել
- (փխբ․) կարկաչել, խոխոջել, հնչել
- խոխոջալով հոսել ◆ Ախպուրի պես ջուրը կգլգլա։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Ջուրք խոխոջելով, գլգլալով կանցնին։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Գլգլեր մեջ կժերուն, յար գյուլում։ Խաչիկ Դաշտենց
- ձայն հանելով պտտվել՝ անիվի մասին ◆ Սելը գլգլալեն գնում էր։ Սահակ Ամատունի
- բարձրաձայն ծիծաղել ◆ Ի՞նչ կգլգլաս: (Հրաչյա Աճառյան)
- Մալաթիա՝ եռալը (կնջեռի մասին)
Հոմանիշներ խմբագրել
- կլկլալ
- տե՛ս խոխոջել
Արտահայտություններ խմբագրել
փարչ գլգլա, օճախտ ճլճլա, օրոցքտ ճլվլա, աղբուրտ չռչռա - Սեբաստիա՝ (օրհնություն) երջանիկ լինես, շարունակ ուրախության, առատության մեջ լինես
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
գլգլալ 2 խմբագրել
Կեսարիա, Մարզվան, Էվերիկ, Կարին, Խարբերդ, Ամասիա՝ զառամել, ծերանալ ◆ Մեկ էլ տեսնեմ՝ մեկ գլգլած հալիվորըմ դագինակը ձեռքը... դողդողալով շենլիկի միջեն անցավ, գնաց խորանը։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։