Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գ(ը)լ•խա•նոց

Ստուգաբանություն

գլխի ծածկոց
(մսնգ․) սանձի այն մասը որ հագցվում է գլխին
տե՛ս գլխադիր
(ռազմ․) սաղավարտ
հանքահորերում՝ ձուլարաններում և այլ զանազան պատահարներից պաշտպանվելու համար գլխին դրվող պահպանակ
թիկնոցի՝ անձրևանոցի և այլնի ծալվող կնգուղ
տե՛ս գլխարկ

թվականի ցույց տված քանակով գլուխ (անասուն) ընդգրկող՝ այնքան գլխից կազմված ◆ ՈՒնի… տասը - տասնմեկ գլխանոց հոտ։ (Հակոբ Մանանդյան)

գլխածածկոց, գլխոց (գլխի ծածկոց)
խույր (ակնեղենով զարդարված)
գլխարկ, գդակ, (հզվդ․) գլխադիր, գլխանոց (գլխին դնելու ծածկոց), կեպի, (եկեղ․) խույր, փեղույր, վեղար, փակեղ, քուսիթա, փափախ, արախչի, ֆես (ասիական)
սաղավարտ, (պատմ․) կորդակ, գարդմանակ, գլխապան,
գլխաշոր, գլխանոց, լաչակ, գլխալաչակ, չամբար, գլխափաթաթ (ժղ․), բաղդատի
տե՛ս ապարոշ
տե՛ս կնգուղ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։