Հայերեն դարձվածք

  1. (գլխով) բարևել, ողջունել (և խոնարհվել) ◆ Եվ այդ ժամանակ մոտեցավ նրան /Ու գլուխ տվեց ծեր Իբադուլլան։ / Խոր գլուխ տվեց Իբադուլան ծեր։ ՀՀայր ◆ Ինչի՞ բարև։ Ինքը չորս որբ է պահում...: Իրեն պիտի գլուխ տան: ◆ «Ուրեմը տյու մըտկըմըտ տրել ես՝ թաքավըեր տյառնաս, մըենք էլ կլյոխ տանք»:
  2. հագնանք, ակնածանք արտահայտել ◆ Ամեն տեղ նրան գլուխ են տալիս, ամեն տեղ մեծարում են։ (Մուրացան) ◆ «Ահա հայ վարժուհին իր նվիրական պաշտոնում. գլուխ տանք օրիորդին»։
  3. նվաստանալով խոնարհվել, ենթարկվել ◆ Բավական է բյուրոկրատին / Խոնհարաբար գլուխ տանք: (Շերամ) ◆ Նոքա գըլուխ չըտվեցին բռնության, / Չըծախեցին նոքա խիղճը և ամոթ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Էն չախը այն ժամանակ դիփունքը քիզ գլուխ կու տեին, կու մեձրեին, պատիվ կու տեին ու մեկս մեկու գլո՛ւխ կու կոտրեին, վուր քու աճկը նրանց վրա քաղցր ըլի։ Գաբրիել Սունդուկյան

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։