Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ գյումշ•ման

Մուշ, Արարատյան, Ղազախ, Կարին՝ գիման, հույս ◆ Էս ինչ զուլում դիվան եղավ, էլ ապրելու գյուման չկա։ (Շերամ) ◆ Հեչ գյուման չունի Մարանը, օր տըղան կռվեն ետ պիտի գա։ (Ձեռագիր) ◆ Գյումանս դուն ես։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ տե՛ս գման ◆ Տերտերից յա տիրացվից գյուման շարական ասող՝ գեղ տեղն ո՞վ կա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էտ հրեղեն ձիանց ու էշերեն գյուման՝ ինձ էրկու կյութանի տավար ա հրկավոր։ (Տմբլաչի Խաչան)
կասկած, տարակույս ◆ Ես գյուման ունիմ, թե դանակը թագուհու քովը կեղնի։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Ղարաբաղ՝ տեղյակ, իրազեկ ◆ Ես էտ կյուղութունան գյուման չեմ։

Աղբյուրներ խմբագրել

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։