գո
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գո
- Վան, Խիզան, Շատախ, Գավաշ, Մուշ՝ ահա ◆ Գնաց, գնաց, տիսավ, որ ուր դոլվաթ գո ինկե սարի գլոխ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Ընձի մը սպանի, գո էն ա լալազարդ տղեդ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- գո չե, թե վոր, եթե ոչ - ◆ Պառավ կասսա, - էն քառսուն դևերաց ճոչ նստեր ա, հաց կթխա տուն, թե կարցար ուր ծիծ մշեցիրա, քե զան չկա, գո չե` չծծեցիր, քե պտի ուտա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։