գոբալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գո•բալ
- Սասուն, Շիրակ՝ կոպալ, գավազան
- Համշեն՝ փայտե տափակ թակիչ, որով լվացք անելիս թակում ենկեղտոտ շորեր ◆ Հալվընին խաս մը գոբլով գոբլեց։ (Ձեռագիր)
- Մուշ՝ ծայրին ոստղ ունեցող կոպալ՝ փայտ ◆ Փայտի մը ծայր, երբ ոստ կա, կսեն գոբալ: (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։