գոգրա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գոգ•րա
- Արարատյան, Գանձակ, Ղարաբաղ՝ դդում ◆ Մի գոգրաին կապել ծառիցը (Երվանդ Լալայան)
- գլուխ (փխբ․) ◆ Տո, գոգրեն հաստ ա, ծուծը՛ բարակ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Շատ կարդալը գոգրին զարար է անում (Գարեգին Սևունց)
- դդումի մի տեսակ, որը դատարկ է լինում և մեջը ջուր կամ գինի են լցնում ◆ Բաստուրմեն տժտժանով շամփրիցը սպիտակ լավաշի մեջը դուրս կքաշենք, գոգրով գինի էլ կդնենք դնչներիս (Պերճ Պռոշյան)
- դատարկ գլուխ, հաստագլուխ (փխբ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- գոգրոն դատարկ - անխոլք, հիմար
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։