գոչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡɔt͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գոչ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * uok^uio-՝ * uek^u- «խոսել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն vákti- «ասում է, խոսում է», vākyam «խոսք, ասույթ», ավեստերեն vaxš, լատիներեն vox «ձայն, ասույթ, բառ», հունարեն επος` «բառ, խոսք», թոխարերեն Ա uwak, Բ wek «ձայն»։

Ածական

1. (հզվդ․) գոչելու ձայն, գոչյուն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ outsry գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ выкрик (ru) ‎(vykrik), вскрик (ru) ‎(vskrik), возглас (ru) ‎(vozglas), вопль (ru) ‎(voplʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։