գովտ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գովտ
- Համշեն՝ սղոցաձև, բութ ատամներով կեռ դանակ՝ կանեփ կտրելու համար ◆ Գովտն էղառ նահրից գոնեպ գըռդուշ։ (Ձեռագիր)
- հաստ, բութ, դատարկ (փխբ․) ◆ Գովտ կըլեխ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։