գութ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡutʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գութ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * ghōdh-to-` * ghedh «միավորվել, սերտ կապված լինել, իրարա հարմարվել» արմատից. հմմտ. գոթերեն gōrs, հին անգլերեն gōd, հին վերին գերմաներեն guot, գերմաներեն gut «հարմար, լավ», հին սլավոներեն ugožditi «սիրաշահել, դուր գալ» ռուսերեն выгода «օգուտ» և այլն։
Գոյական
- կարեկցության զգացմունք, կարեկցանք, գորով, խիղճ ◆ Մեծ գութ ունի կենդանիներու հանդեպ: Վահագն Դավթյան ◆ Մենք՝ ես ու աղջիկս խեղճուկրակ արարածներ չենք և գութ ու կարեկցանք չենք հայցում որևէ մեկից: Սերո Խանզադյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- կարեկցանք, կարեկցություն, խիղճ, խղճահարություն, խղճմտություն, խղճմտանք, արգահատություն, արգահատանք, գթաշարժություն, մեղք
- գորով, գորովանք, խանդաղտանք, խանդաղատություն, գուրգուրանք, սեր, կարեկցություն, կարեկցանք, գթություն, գթասրտություն, գթառատություն, գթասիրություն, գորովասիրություն, աղապատանք (գրք․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- գութ անել - գթալ ◆ Գո՜ւթ արա, չքնա՜ղ, ու ժպտա կրկին: Հովհաննես Թումանյան
- գութ(ը) շարժել - գութ առաջացնել, հարուցել ◆ Ուզում էի տանջանքս մեջս խեղդելով և կոնարհ լռութամբ ընկճել նրան, շարժել նրա գութը: (Նար-Դոս)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։