գուժկան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡuʒˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գուժ•կան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- գույժ՝ վատ լուր բերող՝ հաղորդող
Ածական
- գուժաբեր, բոթաբեր, աղետալի
- (փխբ․) գույժի պես վատ, տհաճ, անախորժ ◆ Դուն գուժկան մռունչս ընտրեցիր։ (Ռուբեն Սևակ)
Հոմանիշներ
խմբագրել- գուժական, գուժաբեր, գուժավոր, գուժատու, գուժարար, գուժիկ, բոթաբեր, բոթբեր, բոթատու, ավաղաբեր
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։